آنورگاسمی (Anorgasmia) چیست؟

آنورگاسمی یا آنورگاسمیا اصطلاح پزشکی برای دشواری منظم در رسیدن به ارگاسم پس از تحریک جنسی فراوان است.

کمبود ارگاسم باعث پریشانی شما می‌شود و یا در روابط شما با شریک زندگی اختلال ایجاد می‌کند.

شدت ارگاسم متفاوت است و زنان از نظر فراوانی ارگاسم و میزان تحریک موردنیاز برای ارگاسم متفاوت هستند.

بیشتر زنان به درجاتی از تحریک مستقیم یا غیرمستقیم کلیتروال نیاز دارند و فقط از طریق دخول به اوج نمی‌رسند.

به علاوه، ارگاسم‌ها اغلب با افزایش سن، مسائل پزشکی یا داروهایی که مصرف می‌کنید تغییر می‌کنند.

اگر از اوج فعالیت‌های جنسی خود راضی هستید، جای نگرانی نیست. با این حال، اگر کمبود ارگاسم یا شدت ارگاسم اذیتتان می‌کند، در مورد آنورگاسمیا با پزشک خود صحبت کنید.

علائم و انواع آنورگاسمی (اختلال ارگاسم) در زنان

انواع مختلف آنورگاسمی به شرح زیر است:

• آنورگاسمی مادام العمر: به این معنی که فرد هرگز ارگاسم را تجربه نکرده است.

• آنورگاسمی اکتسابی: به این معنی که فرد قبلا ارگاسم را تجربه کرده است اما در حال حاضر برای رسیدن به آن ناتوان است.

• آنورگاسمی موقعیتی: به این معنی که فرد تنها در طول شرایط خاص مثل برقراری رابطه جنسی دهانی یا غیره قادر به رسیدن به ارگاسم است.

البته بیشتر بانوان از راه رابطه جنسی واژینال به اوج لذت جنسی خواهند رسید.

• آنورگاسمی تعمیم یافته: به این معنی که فرد در هر موقعیت و با هر شریک جنسی به ارگاسم نمی رسد.
شدت و یا نوع تحریکی که باعث ارگاسم در بانوان می شود در هر شخص شرایط بسیار متفاوتی دارد.

علت آنورگاسمی در زنان

ارگاسم یک واکنش پیچیده است که عوامل مختلف جسمی، عاطفی و روانی می تواند بر روی آن اثر گذار باشد.

مشکل در هر یک از این مسائل می تواند بر توانایی شما در ارگاسم تأثیر گذار باشد.

طیف گسترده ای از بیماری ها، تغییرات جسمی و داروها می توانند آنورگاسمی در زنان ایجاد کنند که معمولاً این عوامل شامل موارد زیر می شوند:

• بیماری ها: بیماری های جدی مانند بیماری اسکلروز چندگانه و بیماری پارکینسون و اثرات مرتبط با آن می تواند مانع به ارگاسم رسیدن فرد مبتلا شود.

• مسائل زنان و زایمان: جراحی های زنان مانند هیسترکتومی یا جراحی های سرطان می توانند بر ارگاسم اثر بگذارند.

همچنین، عدم ارگاسم اغلب با نگرانی های جنسی دیگر مانند مقاربت ناراحت کننده یا دردناک همراه خواهد بود.

• داروها: بسیاری از داروهای بدون نسخه و تجویزی می توانند مانع به ارگاسم رسیدن فرد مصرف کننده شوند.

این داروها شامل داروهای فشار خون، داروهای ضد روان پریشی، آنتی هیستامین ها و داروهای ضد افسردگی بخصوص مهار کننده های انتخابی بازگشت سروتونین (SSRIs) می شوند.

• الکل و سیگار کشیدن: مصرف الکل و مواد مخدر یا سیگار توانایی شما در به اوج رسیدن در روابط جنسی را مختل خواهد کرد.

سیگار کشیدن می تواند شدت جریان خون به اندام های جنسی شما را محدود کند.

• افزایش سن: با افزایش سن تغییراتی در آناتومی، هورمون ها، سیستم عصبی و سیستم گردش خون به وجود می آید که می تواند بر روی فعالیت جنسی فرد نیز اثرگذار باشد.

کاهش سطح استروژن در دوره یائسگی و علائمی مثل تعریق شبانه و تغییر خلق و خوی فرد از جمله مواردی است که بر فعالیت جنسی زنان اثرگذار خواهد بود.

درمان

درمان اختلال ارگاسم به علت آن بستگی دارد.

با این وجود درمان های زیر برای اختلال ارگاسم پیشنهاد می شوند:

• درمان هر گونه بیماری زمینه ای مانند عفونت رحم و یا دیابت

• تعویض داروهای ضد افسردگی که سبب بروز این اختلال شده اند

• استفاده از مشاوره های CBT

استروژن درمانی

در برخی موارد؛ ممکن است پزشک استروژن درمانی را پیشنهاد دهد.

استروژن می تواند میل جنسی را افزایش دهد و با افزایش جریان خون در اندام تناسلی حساسیت زنان را بالا ببرد.

این امر می تواند به ارگاسم کمک کند. با این حال، سازمان غذا و دارو در مورد عوارض استفاده از استروژن درمانی برای درمان اختلال ارگاسم هشدار می دهد.

تحریک واژن

پزشکان بر این عقیده هستند استفاده از روغن های مناسب برای تحریک واژن می تواند جریان خون را در اندام تناسلی افزایش دهد و برای در مان این اختلال مفید باشد.