بررسی اجمالی

بارداری تغییرات مختلفی را در بدن ایجاد می کند.

آنها می توانند از تغییرات معمول و مورد انتظار، مانند تورم و احتباس مایعات، تا تغییرات کمتر آشنا مانند تغییرات بینایی متغیر باشند.

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد آنها به ادامه مطلب مراجعه کنید.

تغییرات هورمونی در دوران بارداری

تغییرات هورمونی و فیزیولوژیکی که با بارداری ایجاد می شود منحصر به فرد است.

زنان باردار افزایش ناگهانی و چشمگیر استروژن و پروژسترون را تجربه می کنند.

آنها همچنین تغییراتی را در میزان و عملکرد تعدادی از هورمون های دیگر تجربه می کنند.

این تغییرات فقط بر خلق و خو تأثیر نمی گذارد. آنها همچنین می توانند:

"درخشش" بارداری را ایجاد کنید

به طور قابل توجهی به رشد جنین کمک می کند

تاثیر فیزیکی ورزش و فعالیت بدنی را بر بدن تغییر می دهد

تغییرات استروژن و پروژسترون

استروژن و پروژسترون هورمون های اصلی بارداری هستند.

یک زن در طول یک بارداری استروژن بیشتری نسبت به کل زندگی خود زمانی که باردار نیست تولید می کند.

افزایش استروژن در دوران بارداری، رحم و جفت را قادر می سازد:

- بهبود عروق (تشکیل عروق خونی)
- انتقال مواد مغذی
- از کودک در حال رشد حمایت کنید

علاوه بر این، تصور می شود استروژن نقش مهمی در کمک به رشد و بلوغ جنین ایفا می کند.

سطح استروژن در دوران بارداری به طور پیوسته افزایش می یابد و در سه ماهه سوم به اوج خود می رسد.

افزایش سریع سطح استروژن در سه ماهه اول ممکن است باعث ایجاد حالت تهوع مرتبط با بارداری شود.

در طول سه ماهه دوم، نقش مهمی در رشد مجرای شیر دارد که سینه‌ها را بزرگ می‌کند.

سطح پروژسترون نیز در دوران بارداری فوق العاده بالا است.

تغییرات در پروژسترون باعث شلی یا شل شدن رباط ها و مفاصل در سراسر بدن می شود.

علاوه بر این، سطوح بالای پروژسترون باعث افزایش اندازه ساختارهای داخلی مانند حالب ها می شود.

حالب ها کلیه ها را با مثانه مادر متصل می کنند.

پروژسترون همچنین برای تبدیل رحم از اندازه یک گلابی کوچک - در حالت غیر باردار - به رحمی که می تواند یک نوزاد کامل را در خود جای دهد، مهم است.

هورمون های بارداری و آسیب های ورزشی

در حالی که این هورمون ها برای یک بارداری موفق کاملاً حیاتی هستند، اما می توانند ورزش را دشوارتر کنند.

از آنجایی که رباط ها شلتر هستند، زنان باردار ممکن است در معرض خطر بیشتری برای رگ به رگ شدن و کشیدگی مچ پا یا زانو باشند.

با این حال، هیچ مطالعه ای افزایش میزان آسیب در دوران بارداری را ثبت نکرده است.

کل وضعیت بدن زن باردار تغییر می کند. سینه هاش بزرگتره شکم او از صاف یا مقعر به بسیار محدب تبدیل می شود و انحنای پشت او را افزایش می دهد.

اثر ترکیبی مرکز ثقل را به جلو منتقل می کند و ممکن است منجر به تغییر در حس تعادل او شود.

افزایش وزن، احتباس مایعات و فعالیت بدنی

افزایش وزن در زنان باردار باعث افزایش حجم کار بر روی بدن از هر گونه فعالیت بدنی می شود.

این وزن اضافی و گرانش باعث کاهش گردش خون و مایعات بدن، به ویژه در اندام‌های تحتانی می‌شود.

در نتیجه، زنان باردار مایعات را در خود نگه می دارند و با تورم صورت و اندام مواجه می شوند.

این وزن آب محدودیت دیگری بر ورزش اضافه می کند.

با درمان های طبیعی دست های متورم آشنا شوید

بسیاری از زنان در طول سه ماهه دوم متوجه تورم خفیف می شوند.

اغلب تا سه ماهه سوم ادامه می یابد.

این افزایش احتباس مایعات مسئول مقدار قابل توجهی از افزایش وزن زنان در دوران بارداری است.

نکاتی برای کاهش تورم عبارتند از:

باقی مانده

از ایستادن طولانی مدت خودداری کنید

از کافئین و سدیم خودداری کنید

افزایش پتاسیم رژیم غذایی

افزایش وزن معمولاً دلیل اصلی این است که بدن نمی تواند سطوح ورزش قبل از بارداری را تحمل کند.

این حتی در مورد ورزشکاران باتجربه، نخبه یا حرفه ای نیز صدق می کند.

کشیدگی رباط گرد، افزایش اندازه رحم و بی ثباتی لگن ناشی از شلی رباط ها ممکن است منجر به افزایش ناراحتی در حین ورزش شود.

تغییرات حسی

بارداری می تواند به طرز چشمگیری نحوه تجربه یک زن از جهان را از طریق بینایی، چشایی و بویایی تغییر دهد.

بینایی تغییر می کند

برخی از زنان در دوران بارداری تغییرات بینایی را تجربه می کنند که با افزایش نزدیک بینی مشخص می شود.

محققان مکانیسم‌های بیولوژیکی دقیقی را که در پشت تغییرات در بینایی وجود دارد، نمی‌دانند.

بیشتر زنان بعد از زایمان به دید قبل از بارداری باز می گردند.

تغییرات رایج در دوران بارداری شامل تاری و ناراحتی با لنزهای تماسی است.

زنان باردار اغلب افزایش فشار داخل چشم را تجربه می کنند.

زنان مبتلا به پره اکلامپسی یا دیابت بارداری ممکن است در معرض خطر ابتلا به مشکلات نادر چشمی مانند جداشدگی شبکیه یا از دست دادن بینایی باشند.

طعم و بو تغییر می کند

اکثر زنان در دوران بارداری تغییراتی را در حس چشایی خود تجربه می کنند.

آنها معمولاً غذاهای شورتر و غذاهای شیرین تر را نسبت به زنان غیر باردار ترجیح می دهند.

آنها همچنین آستانه بالاتری برای طعم ترش، شور و شیرین دارند.

کاهش توانایی چشایی، بیشتر در سه ماهه اول بارداری تجربه می شود.

ترجیحات طعمی خاص ممکن است در سه ماهه متفاوت باشد.

اگرچه بسیاری از زنان برای مدت کوتاهی پس از زایمان حس چشایی کسل کننده را تجربه می کنند، اما معمولاً پس از بارداری توانایی کامل چشایی را به دست می

آورند.

برخی از زنان نیز در دوران بارداری طعم فلزی را در دهان تجربه می کنند.

این می تواند حالت تهوع را تشدید کند و ممکن است نشان دهنده عدم تعادل مواد مغذی باشد.

تغییرات سینه و دهانه رحم

تغییرات هورمونی که در سه ماهه اول شروع می شود، منجر به تغییرات فیزیولوژیکی زیادی در سراسر بدن می شود.

این تغییرات به آماده سازی بدن مادر برای بارداری، زایمان و شیردهی کمک می کند.

تغییرات سینه

سینه‌های زنان باردار اغلب در طول بارداری دچار یک سری تغییرات مهم می‌شوند، زیرا بدن آنها برای تامین شیر نوزاد تازه متولد شده آماده می‌شود.

هورمون های بارداری که بر رنگدانه های پوست تأثیر می گذارند، اغلب هاله را تیره می کنند.

با رشد سینه‌ها، زنان باردار ممکن است حساسیت یا حساسیت داشته باشند و متوجه شوند که سیاهرگ‌ها تیره‌تر و نوک سینه‌ها بیشتر از قبل از بارداری بیرون زده‌اند.

برخی از زنان ممکن است علائم کششی روی سینه ها ایجاد کنند، به خصوص اگر رشد سریعی داشته باشند.

بسیاری از زنان نیز متوجه افزایش اندازه نوک پستان و آرئول خواهند شد.

برجستگی های کوچک روی آرئول ها اغلب ظاهر می شوند.

اکثر زنان در سه ماهه دوم شروع به تولید و حتی "نشت" مقادیر کمی از یک ماده غلیظ و زرد رنگ می کنند.

این ماده به آغوز نیز معروف است.

علاوه بر تولید آغوز برای اولین تغذیه کودک، مجاری شیر در سینه ها برای آماده سازی برای تولید و ذخیره شیر گسترش می یابد.

برخی از زنان ممکن است متوجه توده های کوچک در بافت سینه شوند که می تواند به دلیل مسدود شدن مجاری شیر ایجاد شود.

اگر توده ها پس از چند روز ماساژ سینه و گرم کردن آن با آب یا حوله از بین نرفت، پزشک باید در ویزیت بعدی قبل از زایمان توده را معاینه کند.

تغییرات دهانه رحم

دهانه رحم یا ورودی به رحم در طول بارداری و زایمان دچار تغییرات فیزیکی می شود.

در بسیاری از زنان، بافت دهانه رحم ضخیم شده و سفت و غده ای می شود.

تا چند هفته قبل از زایمان، دهانه رحم ممکن است بر اثر فشار نوزاد در حال رشد، نرم و کمی گشاد شود.

در اوایل بارداری، دهانه رحم یک پلاک مخاطی ضخیم تولید می کند تا رحم را ببندد.

پلاگین اغلب در اواخر بارداری یا در حین زایمان خارج می شود. به این نمایش خونین هم می گویند.

هنگامی که رحم برای زایمان آماده می شود، مخاط رگه دار با مقدار کمی خون شایع است.

قبل از زایمان، دهانه رحم به طور قابل توجهی گشاد می شود، نرم و نازک می شود و به نوزاد اجازه می دهد از کانال زایمان عبور کند.

تغییرات در مو، پوست و ناخن

بسیاری از زنان در طول بارداری تغییراتی را در ظاهر فیزیکی پوست خود تجربه خواهند کرد.

اگرچه بیشتر آنها موقتی هستند، اما برخی از آنها - مانند علائم کشش - می توانند منجر به تغییرات دائمی شوند.

علاوه بر این، زنانی که برخی از این تغییرات پوستی را در دوران بارداری تجربه می‌کنند، بیشتر در بارداری‌های آینده یا حتی

در حین مصرف داروهای ضد بارداری هورمونی، دوباره آن‌ها را تجربه خواهند کرد.

تغییر مو و ناخن

بسیاری از زنان در دوران بارداری تغییراتی را در رشد مو و ناخن تجربه می کنند.

تغییرات هورمونی گاهی اوقات می تواند باعث ریزش بیش از حد مو یا ریزش مو شود.

این امر به ویژه در زنان با سابقه خانوادگی آلوپسی زنانه صادق است.

اما بسیاری از خانم ها در دوران بارداری رشد و ضخیم شدن مو را تجربه می کنند و حتی ممکن است متوجه رشد مو در مکان های ناخواسته شوند.

رشد مو در صورت، بازوها، پاها یا پشت ممکن است رخ دهد.

بیشتر تغییرات رشد مو پس از تولد نوزاد به حالت عادی باز می گردد.

با این حال، ریزش مو یا افزایش ریزش مو تا یک سال پس از زایمان معمول است، زیرا فولیکول‌های مو و سطح هورمون‌ها بدون تأثیر هورمون‌های بارداری خود

را تنظیم می‌کنند.

همچنین بسیاری از زنان در دوران بارداری رشد سریعتر ناخن را تجربه می کنند.

خوب غذا خوردن و مصرف ویتامین های دوران بارداری به هورمون های رشد بارداری می افزاید.

اگرچه برخی ممکن است این تغییر را مطلوب بدانند، بسیاری ممکن است متوجه افزایش شکنندگی، شکستگی، شیارها یا کراتوز ناخن شوند.

تغییرات رژیم غذایی سالم برای افزایش استحکام ناخن می تواند به جلوگیری از شکستگی بدون استفاده از محصولات شیمیایی ناخن کمک کند.

Stretch marks

شاید شناخته شده ترین تغییر پوست بارداری باشد.

آنها به دلیل ترکیبی از کشش فیزیکی پوست و اثرات تغییرات هورمونی بر خاصیت ارتجاعی پوست ایجاد می شوند.

بیش از 90 درصد از زنان در سه ماهه سوم بارداری دچار ترک‌های پوستی می‌شوند که اغلب روی سینه‌ها و شکم هستند. اگرچه علائم کشش صورتی مایل به

بنفش ممکن است هرگز به طور کامل ناپدید نشوند، اما اغلب به رنگ پوست اطراف محو می شوند و پس از زایمان اندازه آنها کوچک می شود.

ترک‌های پوستی می‌توانند خارش داشته باشند، بنابراین از کرم‌هایی برای نرم شدن و کاهش میل به خاراندن و احتمالا آسیب رساندن به پوست استفاده کنید.

ضربان قلب و حجم خون در دوران بارداری

در طول سه ماهه دوم بارداری، قلب مادر در حالت استراحت 30 تا 50 درصد بیشتر کار می کند.

بیشتر این افزایش ناشی از عملکرد مؤثرتر قلب است که در هر ضربان خون بیشتری خارج می کند.

ضربان قلب ممکن است تا 15 تا 20 درصد در دوران بارداری افزایش یابد.

نزدیک شدن به 90 تا 100 ضربه در دقیقه در سه ماهه سوم غیر معمول نیست.

حجم خون در دوران بارداری تا ماه آخر به تدریج افزایش می یابد.

حجم پلاسما 50-40 درصد و توده گلبول های قرمز 20-30 درصد افزایش می یابد و نیاز به افزایش دریافت آهن و اسید فولیک ایجاد می کند.

سرگیجه و غش

شکل دیگری از سرگیجه می تواند ناشی از دراز کشیدن صاف روی پشت باشد.

این سرگیجه بعد از 24 هفته بیشتر دیده می شود.

با این حال، ممکن است در دوران بارداری چند جنینی یا با شرایطی که مایع آمنیوتیک را افزایش می دهد، زودتر اتفاق بیفتد.

خوابیدن صاف روی پشت، رگ خونی بزرگی را که از قسمت پایینی بدن به سمت قلب منتهی می شود، فشرده می کند که به آن ورید اجوف نیز می گویند.

این جریان خون به قلب و از قلب را کاهش می دهد و منجر به کاهش ناگهانی و چشمگیر فشار خون می شود.

این می تواند باعث سرگیجه یا از دست دادن هوشیاری شود.

پس از سه ماهه اول، انجام تمریناتی که شامل دراز کشیدن به پشت است، به دلیل تأثیر فشرده سازی رگ های خونی توصیه نمی شود.

خوابیدن به پهلوی چپ ممکن است به تسکین سرگیجه کمک کند و وضعیتی سالم برای خواب باشد.

زنانی که هر یک از این شرایط را تجربه می کنند، به ویژه در حین ورزش، باید با پزشک خود مشورت کنند.

دمای بدن تغییر می کند

افزایش دمای پایه بدن یکی از اولین نشانه های بارداری است.

دمای مرکزی کمی بالاتر در طول مدت بارداری حفظ می شود.

همچنین زنان در دوران بارداری نیاز بیشتری به آب دارند.

آنها می توانند بدون احتیاط برای ورزش ایمن و هیدراته ماندن در معرض خطر هیپرترمی و کم آبی باشند.